In 2001 oordeelde de Hoge Raad dat een veroordeling wegens heling onmogelijk is, indien vaststaat dat de persoon in kwestie zich schuldig heeft gemaakt aan diefstal. Deze vuistregel is beter bekend als de zogeheten ‘heler-steler’-regel. Maar wat is het verschil tussen helen en stelen van een goed?
Stelen, oftewel diefstal, is geregeld in artikel 310 e.v. Wetboek van Strafrecht. Kenmerkend voor diefstal is dat een goed dat van iemand anders is wordt meegenomen zonder dat daar een rechtsgrond voor bestaat, waarna de persoon in kwestie doet alsof het goed zijn eigendom is.
Heling is geregeld in artikel 416 e.v. Wetboek van Strafrecht. Kenmerkend voor heling is dat iemand zich gedraagt als eigenaar van een goed, terwijl hij niet de eigenaar van het goed is en bij het verkrijgen van het goed wist dat het goed niet legaal verkregen was.
Zowel bij diefstal als bij heling gedraagt de persoon in kwestie zich onterecht als rechtmatig eigenaar van het goed. Het grote verschil tussen de twee strafbare feiten betreft dat bij diefstal de persoon die het goed onder zich heeft het goed ook zelf op illegale wijze heeft bemachtigd en bij heling de persoon die het goed onder zich heeft het goed pas het verkregen nadat een ander het via illegale wijze heeft bemachtigd.
De ‘heler-steler’-regel vat dan ook in drie woorden het kenmerkende verschil tussen diefstal en heling samen en vormt daarmee een belangrijk leerstuk binnen het strafrecht.
