Als een asielzoeker afkomstig is uit een zogenaamd veilig land van herkomst, of een verblijfsrecht heeft in een andere EU-lidstaat, dan wordt ervan uitgegaan dat de asielzoeker geen gegronde vrees voor vervolging heeft en geen reëel risico loopt op ernstige schade. Deze veronderstelling kan wel worden weerlegd als de asielzoeker goede redenen aanvoert waarom zijn thuisland of zijn land van verblijf, in zijn specifieke geval niet veilig is. Er rust daarmee een zwaardere bewijslast op de asielzoeker uit een veilig land van herkomst, om aannemelijk te maken dat hij in aanmerking komt voor nationale bescherming. Lukt dat niet dan wordt de asielaanvraag kennelijk ongegrond verklaard en wordt dus geen asielvergunning verleend.